استاندارد آسانسور چیست و چه اهمیتی دارد؟

استاندارد سازی فرایند اجرای و توسعه استانداردهای فنی بر اساس اجماع مراجع مختلف است که شامل شرکت ها، کاربران، گروه های علاقه، سازمان های استاندارد و دولت ها هستند. استانداردسازی می تواند به حداکثر رساندن سازگاری، قابلیت همکاری، ایمنی، تکرارپذیری یا کیفیت کمک کند. همچنین می تواند کالا سازی فرآیندهای سفارشی را تسهیل کند. در علوم اجتماعی، از جمله اقتصاد، ایده استاندارد سازی به منظور یافتن یک راه حل هماهنگ برای یک مسئله همگانی است، وضعیتی که در آن تمام طرفین می توانند به سودهای متقابل دست یابند، اما تنها با اتخاذ تصمیمات متقابل سازگار. این دیدگاه شامل مواردی از "فرآیندهای استاندارد خودآموزی" است.

استانداردها در وسایل مختلفی به کار برده میشوند و استانداردهای بسیاری وجود دارند مانند استاندارد وسایل برقی، استاندارد الکتریکی، استاندارد اتوموبیل‌ها، استاندارد آسانسور و غیره..

 

نمونه های اولیه استانداردها

تمدن دره سند اولین استانداردهای مربوط به به وزن و اندازه‌ها را ایجاد کرده اند. از یک سیستم متمرکز وزن و اندازه گیری که مورد علاقه تجاری تجار دره سند بود برای اندازه گیری کالاهای لوکس و خرید عمده مواد مثل دانه ها و غیره استفاده میشد. برای وزن چندین استاندارد وزن در دسته بندی های م ختلف بود. به موجب استانداردسازی فنی برای اندازه گیری زاویه ای یا اندازه گیری برای ساخت و ساز از وسایل اندازه گیری و مدرج استفاده میشد. واحدهای متحد طول نیز در برنامه ریزی شهرها به کار گرفته میشد. استاندارهای وزن و اندازه‌گیری دره سند به ایران و آسیای مرکزی رسید و در آنجا پیشرفت کرد.

تلاشهای قرن 18

پیاده سازی استانداردها در صنعت و تجارت در زمان انقلاب صنعتی بسیار اهمیت یافت چرا که در ابزار ماشینی بسیار دقیق و اجزای آنها به کار برده میشد.

هنری مادسلی اولین ماشین تراش پیچ بر را در سال 1800 اختراع کرد. به این ترتیب به اندازه های استانداردی برای پیچها نیا بود و این ایده راه را برای اتسانداردسازی پیچ و مهره ها هموار کرد.

استاندارد ملی

کار مادسلی و همینطور زحمات دیگر مهندسان ما را به حدی از استانداردسازی صنعتی رساند. برخی از استانداردهای داخلی شرکتها در صنعت مطرح شدند.

اندازه های شیارهای پیچ جوزف ویدورف به عنوان اولین استاندارد ملی غیررسمی شرکتها در سال 1814 به کار گرفته شد. این استاندارد با نام استاندارد بریتانیایی ویدورف شهرت یافت و توسط کشورهای مختلف به کار گرفته شد.

با پذیرش بی اس دبلیو توسط خطوط راه آهن بریتانیا و پیشرفت تکنیکهای تولیدی، این استاندارد ساخت و ساز بریتانیا را نیز گرفت.

بدنه استانداردهای ملی

در اواخر قرن نوزدهم صنعت، تفاوتهای بین استانداردهای شرکتها دادوستد را بسیار دشوار و تنش‌زا کرد. به طور مثال، یک دلال استیل و آهن برای داد و ستد به مشکلات زیادی برخورد می‌کرد.

کمیته استانداردهای مهندسی در سال 1901 در لندن بهعنوان اولین بدنه استانداردهای ملی تشکیل شد. این کمیته روز به روز گسترش پیدا کرد تا د سال 1918 به جمعیت استانداردهای مهندسی بریتانیا تبدیل شد/ در سال 1931 نام آن موسسه استانداردهای بریتانیا شد ودر سال 1929 نام رویال چارتر را گرفت. کل کشور استانداردهای ملی را به کار گرفتند و به این ترتیب بازارها میتوانستند به طور موثرتر و منطقی تری نسبت به گذشته با میزان بالاتری از همکاری عمل کنند.

بعد از جنگ جهانی اول استانداردهای ملی دیگری دردیگر کشورها تدوین شدند.. آلمان در 1917 و موسسه استاندارد ملی و کمسیسون فرانسوی 1918 نمونه‌هایی از این استانداردهای ملی است.

استانداردهای بین المللی

در میانه تا اخر قرن 19 تلاشهایی برای استاندارد کردن اندازه های الکتریکی صورت گرفت. لورد کلوین شخصیت تاثیرگذاری در این زمنیه بود زیرا روشهای دقیقی را برایاندازه گیری الکتریسیته مطرح کرد. در سال 1857 یک سری از ابزارات مفیدی را مانند الکترومتر اختراع کرد که مقدار میدان الکترواستاتیک را اندازه گیری میکند.

شخص تاثیرگذار دیگر در این زمینه کرومپتون بود که نگران استانداردها و سیستمهای بسیار مختلف شرکتهای مهندسی الکتریکی و دانشمندان قرن بیست بود. شرکتهای بسیاری در دهه پایانی 1890 وارد بازار شدند که هرکدام جریان و فرکانس و ولتاژ و حتی نمادهای آنها در مدارها به شیوه خودشان به کار میبردند. وضع تا حدی بود که دو ساختمان مجاور هم سیستمهای الکتریکی متفاوتی داشتند چرا که توسط دو شرکت ساخته شده بودند.

کرمپوتن متوجه افت بازدهی به دلیل استانداردهای متنوع شد، بنابراین شروع به ارائه پیشنهادهایی برای استاندارد بین المللی مهندسی الکتریک کرد.

استانداردسازی به همین شیوه به پیشرفت خود ادامه داد تا جایی که تمام شرکتها توانستند به یک سازگاری در صنعت دست یابند.